تفاوت آب معدنی با آب قلیایی : حقایقی که نمیدانید
در دنیای آگاه به سلامت، آب دیگر فقط به عنوان یک نوشیدنی برای رفع تشنگی دیده نمیشود. در عوض، به یک محصول برای تعیین سبک زندگی با انواع آب معدنی و انواع آب و انواع نوشیدنی در بازار تبدیل شده است از جمله محصولاتی مثل : آب تصفیه شده، آب چشمه، آب گازدار، آب معدنی، آب قلیایی و موارد دیگر. در میان این موارد، آب معدنی و آب قلیایی اغلب بیشترین توجه را به خود جلب میکنند. مردم از خود میپرسند: آیا آب قلیایی واقعاً برای آبرسانی بهتر است؟ آیا آب معدنی مواد مغذی ضروری را فراهم میکند؟ کدام یک سالم تر است؟ پیامهای تبلیغاتی اغلب ادعاهای جسورانه ای دارند و مصرف کنندگان را گیج میکنند. و گاهی شاید حقایق را نمیگویند. این مقاله مقایسه ای واضح و مبتنی بر شواهد، از آب معدنی و آب قلیایی ارائه میدهد. ما تعاریف، ترکیب، فواید سلامتی، خطرات و نکات عملی آنها را بررسی خواهیم کرد تا به شما در انتخاب بهترین گزینه برای سلامتی تان کمک کنیم.
- آب معدنی چیست ؟
- آب قلیایی چیست ؟
- تفاوت آب معدنی با آب قلیایی در ترکیبات و تولید : نگاهی دقیق تر
- اما واقعاً کدام آب شما را سالمتر میکنند؟ | آب معدنی یا آب قلیایی
- خطراتی که به شما نمی گویند | خطرات آب معدنی و آب قلیایی
- کدام آب برای مصرف روزانه بهتر است آب قلیایی یا معدنی ؟
- نکات هوشمندانه برای انتخاب آب
- نکات پایانی: فراتر از شعارها
آب معدنی چیست؟
آب معدنی آبی است که به طور طبیعی حاوی مواد معدنی محلول و عناصر کمیاب است. این مواد معدنی از سنگها و خاکی که آب قبل از رسیدن به منبع خود از آن عبور میکند، به دست می آیند. برخلاف آب تصفیه شده یا مقطر که مواد معدنی آن حذف شده است، آب معدنی ترکیب طبیعی خود را حفظ میکند. مواد معدنی معمول در آب معدنی عبارتند از:
- کلسیم – مهم برای استحکام استخوان و عملکرد عصب
- منیزیم – از سلامت عضلات و قلب پشتیبانی میکند
- پتاسیم – به تنظیم فشار خون کمک میکند
- سدیم – برای تعادل مایعات بدن ضروری است (هرچند مصرف بیش از حد آن مضر است)
- بی کربنات و سولفات – به هضم غذا و تعادل اسید و باز کمک میکنند
مشخصات دقیق مواد معدنی به منبع جغرافیایی(محل چشمه) بستگی دارد. به عنوان مثال، آبی که از سنگ های آتشفشانی عبور میکند، ترکیب متفاوتی نسبت به آب چشمه های سنگ آهک خواهد داشت. آب معدنی میتواند ساکن (بدون گاز) یا گازدار (به طور طبیعی گازدار یا به طور مصنوعی گازدار) باشد. مقررات در اکثر کشورها ایجاب میکند که آب معدنی بطری شده مستقیماً از منابع زیرزمینی محافظت شده تهیه شود و حاوی سطوح ثابتی از مواد معدنی خاص باشد. به طور خلاصه، هویت آب معدنی، غنای طبیعی مواد معدنی آن است.
آب قلیایی چیست؟
آب قلیایی با سطح pH آن تعریف میشود. آب آشامیدنی معمولی pH خنثی حدود ۷ دارد. آب قلیایی pH بالای ۷ دارد، معمولاً بین ۸ تا ۹.۵ دارد ، PH بالاتر میتواند از دو منبع حاصل شود:
آب قلیایی طبیعی – مواد معدنی (مانند کلسیم، منیزیم و بیکربناتها) را در طول جریان خود از میان سنگها جذب میکند.
آب قلیایی مصنوعی – توسط ماشینها (یونیزه کنندههای آب) یا افزودنیهایی که pH را افزایش میدهند، ایجاد میشود. این نوع ممکن است به عنوان آب تصفیه شده شروع شود و سپس “دوباره معدنی” یا یونیزه شود.
برخی از برندهای آب قلیایی همچنین پتانسیل اکسیداسیون-احیا (ORP) خود را برجسته میکنند و ادعا میکنند که ORP منفی باعث میشود آب مانند یک آنتی اکسیدان عمل کند. با این حال، این یک مفهوم مورد بحث است و تأثیر واقعی آن بر سلامتی هنوز مشخص نیست.
بنابراین، در حالی که آب معدنی با محتوای مواد معدنی تعریف میشود، آب قلیایی با سطح pH تعریف میشود. این دو میتوانند با هم همپوشانی داشته باشند: برخی از آبهای معدنی به طور طبیعی قلیایی هستند. اما بسیاری از آبهای قلیایی موجود در بازار، محصولات فرآوری شده ای با مواد معدنی طبیعی کم هستند.
تفاوت آب معدنی با آب قلیایی در ترکیبات و تولید : نگاهی دقیق تر
بنابراین، اگرچه میتوانند همپوشانی داشته باشند (بعضی از آبهای معدنی به طور طبیعی قلیایی هستند)، تفاوت اصلی آنها این است:
داستان آب معدنی زمین شناسی است.
داستان آب قلیایی شیمیایی است.
اما واقعاً کدام آب شما را سالمتر میکنند؟ | آب معدنی یا آب قلیایی
حالا، سوال میلیون دلاری این است: این آب ها واقعاً چه کاری برای سلامتی شما انجام میدهند؟ بیایید به ادعاهای بزرگ نگاه کنیم.
ادعای ۱: “آب قلیایی شما را بهتر هیدراته میکند”
برخی مطالعات نشان میدهند که آب قلیایی ممکن است ویسکوزیته خون را پس از ورزش کاهش دهد، که نشان دهنده گردش خون روانتر است. اما هیدراتاسیون بیشتر به میزان نوشیدن شما بستگی دارد، نه به pH آب. اما خب آب معدنی طبیعی نیز به خوبی هیدراته میکند ، و مواد معدنی مورد نیاز بدن شما را اضافه میکند.
نتیجه گیری : هر دو آب معدنی و آب قلیایی هیدراته میکنند، اما آب معدنی ارزش غذایی بیشتری اضافه میکند.
ادعای ۲: “آب قلیایی pH بدن شما را متعادل میکند”
این یکی از جسورانه ترین ادعاهاست. اما واقعیت این است: بدن شما یک تنظیم کننده اصلی است. pH خون توسط کلیه ها و ریه های شما به شدت بین ۷.۳۵ و ۷.۴۵ کنترل میشود. نوشیدن آب قلیایی به طور جادویی بدن شما را “قلیایی تر” نمیکند. چیزی که تغییر میکند pH ادرار است ، اما این فقط نشان میدهد که بدن شما مواد معدنی اضافی را دفع میکند، نه اینکه سیستم شما “سم زدایی” شده است.
نتیجه گیری: افسانه آب قلیایی باطل شد. بدن شما برای متعادل کردن pH خود به کمک نیاز ندارد و آب قلیایی هیچ تاثیری ندارد.
ادعای ۳: “آب معدنی استخوانهای شما را تقویت میکند”
در اینجا، کمی بیشتر جنبه علمی وجود دارد. مطالعات نشان میدهد که کلسیم و منیزیم موجود در آب معدنی ممکن است به تراکم استخوان کمک کند. برخی تحقیقات نشان میدهند که آب قلیایی ممکن است در کاهش سلامت استخوان نیز تاثیر گذار باشد ، اما مشخص نیست که آیا این به دلیل خود قلیایی بودن است یا صرفاً به دلیل افزودن مواد معدنی.
نتیجه گیری: آب معدنی بهتر است ، زیرا محتوای معدنی آن تضمین شده است.
ادعای ۴: “آب قلیایی رفلاکس اسید را کاهش میدهد”
برخی مطالعات کوچک نشان میدهند که آب قلیایی با pH حدود ۸.۸ ممکن است به غیرفعال کردن پپسین، آنزیمی که در رفلاکس اسید نقش دارد، کمک کند. این نشان میدهد که میتواند به کاهش سوزش سر دل در افراد کمک کند.
نتیجه گیری: بله ، آب قلیایی اینکار را میکند ، اما فقط کمی مفید است ، نه یک درمان.
ادعای ۵: “آب قلیایی پیری را کند میکند و با بیماری مبارزه میکند”
بازاریابان اغلب به خواص “آنتی اکسیدانی” آب قلیایی اشاره می کنند. در تئوری، ORP منفی میتواند رادیکالهای آزاد را خنثی کند. اما در عمل، تأثیر آن پس از نوشیدن مشخص نیست و مطالعات روی انسان محدود است.
نتیجه گیری: این ادعا بازاریابی است، نه علم.
ادعای ۶: “آب قلیایی کلسترول و قند خون را بهبود میبخشد”
یک مطالعه کوچک در مالزی نشان داد که زنان یائسه ای که روزانه آب قلیایی مینوشند، بهبودهای جزئی در قند خون، کلسترول و فشار خون داشته اند. امیدوارکننده؟ بله. قطعی؟ هنوز نه.
نتیجه گیری: برای تصمیمگیری خیلی زود است.
خطراتی که به شما نمی گویند | خطرات آب معدنی و آب قلیایی
آسان است که در دام تبلیغات بیفتید، اما هر دو نوع آب با احتیاط هایی همراه هستند.
خطرات آب قلیایی
- اختلال گوارشی: مصرف بیش از حد آب با pH بالا ممکن است اسیدیته معده را کاهش دهد و بر هضم غذا تأثیر بگذارد.
- اضافه بار الکترولیت: اگر به شدت دوباره معدنی شود، میتواند برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی مشکل ایجاد کند.
- مزه تلخ: آب با pH بسیار بالا میتواند طعم ناخوشایندی داشته باشد.
- ادعاهای اغراق آمیز: بسیاری از مزایا اغراق آمیز هستند.
خطرات آب معدنی
- میزان سدیم: برخی از آبهای معدنی سدیم بالایی دارند که ممکن است برای افراد مبتلا به فشار خون بالا مناسب نباشد.
- هزینه: برندهای ممتاز میتوانند گران باشند.
نتیجه گیری: برای افراد سالم، هر دو در حد اعتدال بی خطر هستند، اما هیچکدام یک راه حل جادویی برای سلامتی نیستند.
کدام آب برای مصرف روزانه بهتر است آب قلیایی یا معدنی ؟
انتخاب بین آب معدنی و آب قلیایی به اولویت های شما بستگی دارد:
- اگر برای مواد معدنی طبیعی که از سلامت استخوان و قلب پشتیبانی میکنند ارزش قائل هستید → آب معدنی بهترین گزینه شماست.
- اگر در مورد تسکین رفلاکس کنجکاو هستید یا فقط ایده pH بالاتر را دوست دارید → آب قلیایی ممکن است برای شما جذاب باشد.
- اگر فقط میخواهید هیدراته بمانید → آب لوله کشی تمیز یا آب فیلتر شده معمولاً کافی است.
به یاد داشته باشید: بهترین آب، آبی است که هر روز به اندازه کافی مینوشید.
نکات هوشمندانه برای انتخاب آب
- برچسب را بخوانید – محتوای مواد معدنی (کلسیم، منیزیم) و pH را بررسی کنید.
- از افراط و تفریط خودداری کنید – آبهایی با pH بالای ۱۰ بهتر نیستند؛ ممکن است هضم را مختل کنند.
- مراقب سدیم باشید – برخی از آبهای معدنی به طور طبیعی شور هستند.
- برای تبلیغات اغراق نکنید – آب لوله کشی یا فیلتر شده ایمن اغلب به همان اندازه سالم است.
- اول هیدراتاسیون – مقدار آبی که مینوشید از نوع آن مهمتر است.
نکات پایانی: فراتر از شعارها
بحث بین آب معدنی و آب قلیایی اغلب تحت الشعاع بازاریابی پر زرق و برق قرار میگیرد. آب معدنی منبع طبیعی مواد معدنی مفید است، در حالی که آب قلیایی عمدتاً در مورد تغییر pH است.
حقیقت؟ هر دو انتخابهای خوبی هستند، هیچکدام درمان معجزه آسا نیستند، و آبرسانی به بدن قهرمان واقعی سلامتی است. پس دفعه ی بعد که به سراغ بطری آب رفتید، از خودتان بپرسید: آیا مواد معدنی طبیعی میخواهم یا pH بالا؟
